ຄົນເຮົານີ້ມັກຂີ້ລືມ ລືມນັ້ນລືມນີ້ ລືມຕະຫລອດ ວ່າກັນວ່າທີ່ສຸດແຫ່ງຄວາມຂີ້ລືມຄື ລືມຄວາມຝັນ ທັງໃນຊີວິດກາງເວັນ ແລະຊີວິດກາງຄືນ ຝັນໃນຊີວິດກາງເວັນຄືອຸດົມການ ວຽກງານ ແລະເປົ້າຫມາຍຕ່າງ ໆ ເຮົາອາດຈະມີຄວາມຫ້າວຫັນພຽງໃນຕອນຕົ້ນ ແລະຫມົດກຳລັງໃຈໄປໃນບັ້ນປາຍ ໃນຊີວິດກາງຄືນກໍ່ເຊັ່ນດຽວກັນ ເມື່ອຄົນເຮົາຝັນໃຫມ່ ໆ ຕື່ນຂຶ້ນມາກໍ່ຈົດຈຳລາຍລະອຽດຕ່າງ ໆ ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ ຈື່ໄດ້ວ່າເຫັນໃຜແດ່ ລົມຫຍັງກັນ ແລະອາດຈະລະອຽດເຖິງຂັ້ນທີ່ວ່າ ໃນຝັນນັ້ນ ຄົນນັ້ນຄົນນີ້ໃສ່ເສື້ອສີຫຍັງ ແຕ່ວ່າ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປໄດ້ຈັກໄລຍະຫນຶ່ງ ບໍ່ເກີນເຄິ່ງມື້ ຄົນເຮົາກໍ່ລືມຄວາມຝັນນັ້ນສິ້ນໄປເສຍແລ້ວ ຊ່າງຫນ້າເສຍດາຍທີ່ຄວາມຝັນນັ້ນອາດຈະມີບາງຢ່າງທີ່ເປັນໄນຍະສຳຄັນຢູ່ພາຍໃນ ໃນຫລາຍ ໆ ຄັ້ງ ຄວາມຝັນຂອງຄົນເຮົາກໍ່ສະທ້ອນເຖິງຈິດໃຈສ່ວນເລິກຂອງເຈົ້າຂອງແຫ່ງຝັນນັ້ນ ແຕ່ເຮັດແນວໃດໄດ້ລະ? ໃນເມື່ອເຈົ້າຂອງຝັນ ລືມຝັນຕົນເອງແລ້ວ